Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Πολίτικη Κουζίνα

Πολίτικη Κουζίνα

Πολίτικη Κουζίνα

Το άρθρο αυτό γράφτηκε χάρη στις πληροφορίες που μας παραχώρησε η κα Σούλα Μπόζη, Ερευνήτρια - Συγγραφέας
Παλαμίδα…, Αρνάκι.., Τσιγαρίδες.., Λαχανικά .. , Αρώματα…
Λίγη γεύση από την πολίτικη κουζίνα

Πως να ξεκινήσει κανείς να γράφει για τις γεύσεις της Πόλης; Η ιδέα, μαγεύει και σε μεταφέρει στην ιστορική κοσμοπολίτικη Κωνσταντινούπολη, όπου διασταυρώθηκαν και συμβίωσαν κουλτούρες πολλών λαών.  Μεταφέρεσαι νοερά,  σε νοικοκυριά, σαν εκείνο της Λωξάντρας γεμάτα με καλούδια και με τρόφιμα , που μετατρέπονται με μαεστρία και μεράκι σε λαχταριστά εδέσματα.
Κι έπειτα ο νους φεύγει και βρίσκεσαι σε παζάρια με μπαχαρικά και αρωματικά χόρτα  ..και ταξιδεύεις ανάμεσα σε μυρωδιές που έρχονται  από παλιά και κάθε μια έχει ένα διαφορετικό νόημα και μιαν άλλη ιστορία.
Και  μετά περνούν από μπροστά  σου χρόνια και χρόνια, από την ιστορία αυτού του μοναδικού τόπου. Τι έτρωγαν οι άποικοι που έφτασαν από τη μακρινή Αίγινα; Τι προτιμούσαν οι Βυζαντινοί; Ποιά ήταν τα εδέσματα που κυριαρχούσαν στα οθωμανικά παλάτια; Κι αργότερα… τι μαγείρευαν οι νοικοκυραίοι στην Πόλη, που προέρχονταν από τόσες εθνικότητες ;
Κι ακόμα, τι έτρωγαν οι άρχοντες και τι ο απλός λαός;
Χαμένος έτσι στην ιστορία αυτής της τόσο ιδιαίτερης πόλης, καταλήγεις στο συμπέρασμα, πως πρέπει να διαβάσεις πολύ, να αναζητήσεις ιστορικές πηγές και ειδικούς, που αφιέρωσαν τη ζωή τους στη μελέτη της ιστορίας της Πόλης. Γιατί, πρέπει να θυμηθούμε , πως η ιστορία ενός τόπου γράφεται και μέσα από την γαστρονομία της, που είναι σημαντικό μέρος του πολιτισμού της .
Η προσέγγιση της πολίτικης κουζίνας, έμοιαζε κάτι μακρινό και δύσκολο, μέχρι που είχαμε την τύχη να συναντήσουμε την Σούλα Μπόζη. Την συγγραφέα και ερευνήτρια, που χρόνια τώρα, διερευνά  προσεκτικά και με λεπτομέρεια, διάφορες πτυχές της ζωής της βασιλεύουσας και των γύρω περιοχών.
Μας δέχτηκε και συμφώνησε να μιλήσουμε, με τη σοφία και την γλυκύτητα που μόνον καταξιωμένοι μελετητές έχουν. Απλή , προσιτή και πρόθυμη να μας μυήσει στην γαστρονομική ιστορία της Πόλης, μας έδωσε την ευκαιρία να ξεκινήσουμε σιγά-σιγά ένα μακρύ και γοητευτικό  γευστικό ταξίδι .
«...Η Πόλη είναι ένα σταυροδρόμι, είναι το σημείο που διασταυρώθηκαν πάμπολλοι πολιτισμοί. Για να τη νοιώσεις πρέπει να ξεκινήσεις από πολύ παλιά, πριν από τα χρόνια του Βύζα ..» Το ταξίδι μας ξεκινάει.
Από την εποχή των πόλεων – κρατών, (5ο με 6ο αιώνα π.χ.) κάθε οικογένεια μοίραζε  τα υπάρχοντά της στα παιδιά της , όταν ερχόταν η ώρα να κάνουν δική τους οικογένεια. Όταν η γη δεν ήταν αρκετή για να μπορέσει να θρέψει την νέα οικογένεια  πολλοί ήταν εκείνοι που αποφάσιζαν να φύγουν  και να ψάξουν κάποια άλλη γη , όπου θα μπορούσαν να ζήσουν και να αναπτυχθούν. Έτσι από πολύ παλιά, η ιστορία αναφέρεται στη δημιουργία αποικιών. Η Κωνσταντινούπολη , η Βασιλεύουσα που κατοικείται και παράγει πολιτισμό αδιάλειπτα επί 1500 χρόνια,  ξεκίνησε την πορεία της, σαν αποικία  που ιδρύθηκε από Μεγαρείς που έφτασαν εκεί αναζητώντας καλύτερη μοίρα με αρχηγό τον Βύζα. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί ο Βύζας επέλεξε αυτή τη γη για να ιδρύσει το Βυζάντιο? Σίγουρα ήταν –και παραμένει- ένα στρατηγικό σημείο στο χάρτη,  από την άλλη όμως διαπίστωσε πως ο τόπος αυτός μπορούσε να «θρέψει» τους κατοίκους της νέας πόλης που θα φτιαχνόταν. Είδε τον πλούτο που ερχόταν τόσο από την θάλασσα με τα ψάρια, όσο κι από την ξηρά με τη ξυλεία  (που υπήρχε τότε)  και με το στάρι.
palamida 108823022Η θάλασσα που περιτριγυρίζει την Πόλη έχει άφθονα ψάρια. Ο δρόμος των ψαριών από το Αιγαίο προς τις  θάλασσες του Πόντου για να ωοτοκήσουν, έγινε γρήγορα αντιληπτός από τους κατοίκους των γύρω περιοχών. Η αφθονία των ψαριών , που ήταν κυρίως παλαμίδες  (είδος τόνου) έθρεψε για χρόνια τους κατοίκους και τους βοήθησε να αναπτύξουν εμπόριο, να κάνουν συναλλαγές και να πλουτίσουν. Αναφέρεται , ότι ο Κεράτιος πήρε το όνομά του , γιατί χαρακτηριζόταν «Χρυσό Κέρας» χάρις στον «χρυσό της παλαμίδας». Αυτό προέρχεται από  παραλληλισμό με το κέρας της Αμάλθειας, που πρόσφερε τόσα αγαθά και πλούτη. Όπως το κέρας της Αμάλθειας , έτσι και ο Κεράτιος – το Χρυσό Κέρας-  προσέφερε τον πλούτο των ψαριών  του , που έφερναν στη συνέχεια  αγαθά και ευημερία στους ανθρώπους. Τα πολύτιμα αυτά ψάρια, αποξηραίνονταν  (παστώνονταν) στον ήλιο ,  ταξίδευαν και πωλούντο σε όλες της πόλεις και τα κράτη της εποχής. Το εμπόριο της παλαμίδας φτάνει μέχρι τις Ηράκλειες στήλες.  Φέρνει στους εμπόρους χρήματα, χρυσό, δέρματα, κεραμικά , αιθέρια έλαια  και επιστρέφουν στην βάση τους με πολύτιμα αγαθά, που επιτρέπουν στην Πόλη να αναπτύσσεται συνεχώς. (Εικάζεται μάλιστα – αν πάμε παλαιότερα – αυτός ο πλούτος γέννησε και τον Χρυσό αιώνα της Αθήνας).
Οι διηγήσεις και οι αναφορές  στον πλούτο των ψαριών του Βοσπόρου, έρχονται από πολύ παλιά.  Ο ιστορικός Πλίνιος αναφέρει, πως ο στόλος του Μεγάλου  Αλέξανδρου , όταν έπλεε  στην Προποντίδα για να συνεχίσει την εκστρατεία του στην Ασία, συνάντησε ένα μεγάλο πρόβλημα από τις  αποικίες της παλαμίδας!!!  Τα κοπάδια των ψαριών ήταν τόσο πυκνά , τα ψάρια τόσο πολυάριθμα, που ακόμα και τα πολεμικά πλοία δεν μπορούσαν να ανοίξουν δρόμο για να περάσουν. Ο θόρυβος των στρατιωτών δεν στάθηκε ικανός να απομακρύνει τα ψάρια και ο στόλος βρέθηκε «πολιορκημένος» από τις παλαμίδες.
Κάτι ακόμη χαρακτηριστικό, είναι ότι η Κύζικος ο προορισμός του Μεγάλου Αλεξάνδρου την εποχή στην οποία αναφέρεται ο ιστορικός , είχε στο νόμισμα της, την αναπαράσταση  μιας παλαμίδας.
Η  θάλασσα συνέχισε να δίνει τροφή και το ψάρι έγινε σύμβολο της πολίτικης κουζίνας, μαγειρεμένο με διάφορους τρόπους.
Ακόμα και  , στη βυζαντινή και στην οθωμανική περίοδο της Πόλης, αναφέρεται πως οι νοικοκυρές  έριχναν καλάθι στο Βόσπορο και το τραβούσαν γεμάτο ψάρια.
Τα πολύτιμα αυτά τρόφιμα ήταν κάτι  πολύ κοινό και προσιτό  για τους κατοίκους της Πόλης. Οι επαγγελματίες ψαράδες μετά από την αλιεία και πώληση των ψαριών – το μπερεκέτι , την εφορία της θάλασσας   -  μοίραζαν στο τέλος της ημέρας ό,τι περίσσευε  στο λαό.
Ο Ιωάννης ο Πτωχοπρόδρομος καταγράφει σκωπτικά , πως στα μοναστήρια , οι απλοί μοναχοί έτρωγαν μόνο λακέρδα και παλαμίδα – αναφερόμενος «στη λιτότητα» των γευμάτων τους σε σχέση με τους ανώτερους ιερωμένους!
Αργότερα, οι Τούρκοι δεν είχαν την παράδοση της διατροφής με ψάρι. Μπορεί να το έμαθαν από τις χριστιανικές κοινότητες της Πόλης, αλλά παρέμεινε κυρίαρχο στοιχείο πρώτιστα στις κουζίνες του χριστιανικού πληθυσμού.
Η Πόλη, συνεχίζει η Σούλα Μπόζη, δεχόταν και κατανάλωνε τρόφιμα και αγαθά από όλες τις επαρχίες.  Ήταν η πόλη της κατανάλωσης. Τα τρόφιμα έφταναν είτε σαν  πρώτη ύλη (ώστε να είναι «χορτάτος»  ο λαός και να αποφεύγονται εξεγέρσεις),  είτε  σαν προμήθειες για τα παλάτια, είτε ως φόροι από διάφορες περιοχές.
Εκτός από το ψάρι στην πολίτικη κουζίνα βρίσκουμε πολλά φαγητά με βάση το κρέας και πρώτιστα το πρόβειο.
Το μοσχάρι μπήκε αργότερα στις συνήθειες των κατοίκων της Πόλης. Το χοιρινό κρέας, σχεδόν παύει να υπάρχει μετά από την περίοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και δεν πωλείται πια.
Αντίθετα το συκώτι, το μυαλό και διάφορα εντόσθια είναι πάντα διαθέσιμα και μάλιστα σε  χαμηλή τιμή και ήταν προσιτή σε όλο τον κόσμο.
Τα κοτόπουλα τότε ήταν πιο ακριβά, αλλά τα αυγά υπήρχαν και χρησιμοποιούνταν σε αφθονία.
Στην πολίτικη κουζίνα υπάρχει βέβαια και ο κιμάς, που παρασκευάζεται με διάφορους τρόπους και πολλές φορές συνδυάζεται με λαχανικά, όπως για παράδειγμα με κολοκυθάκια.
Κάτι χαρακτηριστικό της κουζίνας της Πόλης είναι « η σύβραση». Η σύβραση είναι η τέχνη του αργού μαγειρέματος σε πολύ χαμηλή φωτιά και για πολλή ώρα. Η τεχνική αυτή, που απαιτεί υπομονή και αγάπη στο φαγητό που ετοιμάζεται, δείχνει πόσο μεγάλη σημασία έδιναν οι νοικοκυρές της Πόλης στα φυσικά συστατικά και αρώματα κάθε τροφίμου, που τα άφηναν να ελευθερωθούν σιγά  σιγά και να αποδώσουν όλη τη γεύση και το άρωμά τους στο φαγητό.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι στα χριστιανικά νοικοκυριά  η προετοιμασία των γιαλατζί ντολμάδων έπαιρνε πολύ χρόνο. Σε αντίθεση με την τούρκικη συνταγή (που έχει 1 κρεμμύδι), η ελληνική πολίτικη συνταγή απαιτεί πολύ κρεμμύδι , με ελάχιστο νερό (στα 2 κιλά , ένα μικρό φλιτζανάκι καφέ). Το κρεμμύδι σιγοβράζει σε πολύ χαμηλή φωτιά για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να απελευθερώσει τους χυμούς και τα αρώματά του. Μετά μόνο προστίθεται το λάδι , το ρύζι και τα άλλα υλικά. Έτσι συμπληρώνει η κα Μπόζη, οι γιαλατζί  ντολμάδες ήταν γλυκύτατοι.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι από την τεχνική αυτή του πολύωρου αργού μαγειρέματος και από την υπομονή που απαιτεί είχε βγει η έκφραση «μού ‘κανες  το συκώτι σύβραση». Την φράση αυτή την ακούμε στο θεατρικό  έργο «Του Κουτρούλη ο γάμος» του Πολίτη συγγραφέα Ιάκωβου Νερουλού, που γράφτηκε το 1845.  Άρα  η σύβραση,  ήταν γνωστή από πολύ παλιότερα , ίσως από το 1800 ή και από παλιότερα.
Και φυσικά νοστιμότατα ήταν τα λαδερά της πολίτικης κουζίνας, τα οποία κυριαρχούν στην κουζίνα των χριστιανικών εθνοτήτων.  Η κα Μπόζη αναφέρει χαρακτηριστικά την ιστορία του ιμάμη που λιποθύμησε από την νοστιμιά του «ιμάμ  μπαιλντί» ( λαδερό), που το δοκίμασε για πρώτη φορά όταν μια γειτόνισσα του το είχε  στείλει για δώρο.
Υπήρχαν πάντα πολλά φρούτα διαφόρων ειδών, πολλά λαχανικά και πολλοί ξηροί καρποί όπως τα αμύγδαλα ή τα φουντούκια που έφταναν στην Πόλη απο τις περιοχές του Πόντου.
Στις κουζίνες της Πόλης καταναλωνόταν γάλα, τυρί ,  ρύζι και τα περισσότερα φαγητά έχουν βάση το ψάρι ή το κρέας και τα λαχανικά. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι οι Κωσταντινοπολίτες,   χρησιμοποιούσαν πολλών ειδών λαχανικά με έμφαση στα φρέσκα λαχανικά κάθε εποχής.
Τα γαλακτοπωλεία πωλούσαν φρέσκο βούτυρο για το ψωμί, καϊμάκι, γιαούρτι και γαλακτερά γλυκίσματα.
Το κύριο λιπαρό για το μαγείρεμα ήταν το λίπος από αρνίσια ουρά. Οι νοικοκυρές  έφτιαχναν  τσιγαρίδες,  δηλαδή έλιωναν το λίπος στη φωτιά, για να το αποθηκεύσουν σε πήλινα δοχεία. Συνήθως το αναμίγνυαν με λίγο λάδι, με αλάτι, με δάφνη, με διάφορα αρωματικά χόρτα και με ψιλοκομμένο κρεμμύδι, το φιλτράριζαν μια και δυο φορές από λεπτό τουλπάνι και κατόπιν το συντηρούσαν, σε ειδικά δοχεία, για να το χρησιμοποιήσουν αργότερα.
Το καλύτερο βούτυρο ερχόταν από τις αγελάδες τις Τραπεζούντας ή από τα πρόβατα της Ούρφας. Όταν το χρησιμοποιούσαν οι νοικοκυρές μοσχοβολούσε όλο το σπίτι αναπολεί η κα Μπόζη. Το άρωμα τους ήταν μοναδικό και η γεύση τους ξεχωριστή!
Έτσι, η βάση για όλα τα μαγειρευτά της Πόλης ήταν παραδοσιακά το βούτυρο. Η περιοχή δεν είχε ελαιόλαδο . Μικρές ποσότητες  ελαιολάδου παράγονταν στις Κυδωνιές και στο Αδραμύττιο  ή έφταναν στην Πόλη από την Κρήτη και τη Μυτιλήνη, αλλά προοριζόταν κυρίως για το παλάτι και η τιμή ήταν πολύ υψηλή.
(Σε άλλες επαρχίες της αυτοκρατορίας, οι κάτοικοι κατανάλωναν κυρίως  σησαμέλαιο, λινέλαιο ή οπιέλαιο, καθώς αυτά ήταν τα λάδι α, που μπορούσαν να παραλάβουν από τις καλλιέργειες του τόπου τους.  Και σ’ αυτές όμως τις περιοχές  το λάδι χρησιμοποιούταν μόνο για το τηγάνισμα κάποιων ποταμίσιων ψαριών – κι αυτό όταν ήξεραν το ψάρι και το έτρωγαν. Εδώ , θα πρέπει να εξηγήσουμε, ότι οι κάτοικοι των ανατολικών ασιατικών περιοχών δε γνώριζαν τη θάλασσα και τα ψάρια δεν περιλαμβάνονταν στην κουλτούρα τους) 
Το λάδι χρησιμοποιούνταν ακόμα και για παρασκευή  ορισμένων γλυκισμάτων – όπως για παράδειγμα για χαλβά- καθώς επίσης και  για κουλουράκια διαφόρων ειδών.
Μιλώντας για γλυκά, η Σούλα Μπόζη μας τονίζει, ότι τα σιροπιαστά  διαδόθηκαν από την παλατιανή κουζίνα,  στα αρχοντικά.  Στην Πόλη υπήρχαν τα παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία , που πουλούσαν ποικιλία λουκουμιών, καραμέλες και άλλα. Τα μπακλαβατζίδικα με προέλευση κυρίως από την πόλη Ντιαρ – Μπεκίρ έφτασαν στην Πόλη τον 15ο αιώνα, αλλά προέρχονται από τους άραβες και από την δική τους γαστρονομική κουλτούρα. Τα γλυκά του κουταλιού ήταν  ρωμαίικη παράδοση.
Τα φρούτα – που έφταναν σε αφθονία από πολλές περιοχές- καταναλώνονταν φρέσκα ή γινόταν μαρμελάδες.
spices 90298504Και βέβαια, δεν πρέπει να παραλείψουμε να αναφέρουμε την αφθονία των μπαχαρικών και των αρωματικών χόρτων που έφταναν στην Πόλη από παντού. Οι νοικοκυρές τα χρησιμοποιούσαν με περίσσεια φαντασία, έφτιαχναν εξαιρετικούς γευστικότατους συνδυασμούς  και οι συνταγές της πολίτικης κουζίνας παραμένουν ως τώρα ξεχωριστές χάρις στην τέχνη και στον τρόπο μαγειρέματος , αλλά και χάρις στα αρώματα που αναδεικνύουν ακόμη περισσότερο τη νοστιμιά κάθε πιάτου...
Το πρώτο μας γευστικό ταξίδι στην Πόλη σταματάει για λίγο εδώ...
Πήραμε μια μικρή γεύση από την Πολίτικη κουζίνα . Άλλωστε, δεν είναι εύκολο να μάθουμε όλα τα μυστικά μιας κουζίνας παλιάς και ιστορικής που αγκαλιάζει τόσες πολιτισμικές παραδόσεις και συνήθειες...

«Το πρωί να τρως σα βασιλιάς...»!

«Το πρωί να τρως σα βασιλιάς...»!
«Το πρωί να τρως σα βασιλιάς...»!
Δεν έχει άδικο ο λαός μας λέγοντας αυτή τη φράση, μιας και το πρωινό είναι πράγματι από τα πιο σημαντικά γεύματα. Ένα ισορροπημένο πρωινό βοηθά γενικότερα στη σωστή διατροφή όλων μας, ιδιαίτερα όμως των παιδιών που έχουν να αντιμετωπίσουν τις απαιτήσεις τόσο της ανάπτυξης τους όσο και των έντονων δραστηριοτήτων τους.
Έρευνα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ απέδειξε ότι τα παιδιά που δεν τρώνε πρωινό έχουν χαμηλότερους βαθμούς στο σχολείο, είναι λιγότερο επιμελή και προσεκτικά, κινδυνεύουν περισσότερο από τραυματισμούς και είναι πιο επιθετικά. Επίσης, τα παιδιά που δεν παίρνουν πρωινό έχουν αυξημένες πιθανότητες να εμφανίσουν παχυσαρκία, αφού τρώνε πιο μεγάλες ποσότητες στο μεσημεριανό γεύμα ή «τσιμπολογούν» snacks, συνήθως ανθυγιεινά.
Ένα ισορροπημένο πρωινό θα πρέπει να περιλαμβάνει υδατάνθρακες από φρούτα και προϊόντα ψωμιού (π.χ. ψωμί ολικής άλεσης, φρυγανιές σικάλεως κλπ), πρωτεΐνες από γαλακτοκομικά, αλλά και φυτικά λιπαρά (π.χ. μαλακές φυτικές μαργαρίνες), τα οποία μας εφοδιάζουν με τα απαραίτητα λιπαρά οξέα που δε μπορεί να συνθέσει μόνος του ο οργανισμός, καθώς και με λιποδιαλυτές βιταμίνες Α, D και Ε.
Είναι σημαντικό ιδιαίτερα τα παιδιά να υιοθετήσουν την υγιεινή συνήθεια ενός ισορροπημένου πρωινού, μιας και σ’ αυτή την ηλικία μπαίνουν οι βάσεις για τη διατροφή που θα ακολουθούν και ως ενήλικες. Το πρωινό, λοιπόν, ας γίνει η αγαπημένη συνήθεια των παιδιών - και όχι μόνο!- για ένα δυνατό ξεκίνημα της μέρας!

Εκτός από το πρωινό, σημαντικό ρόλο στη διατροφή των παιδιών παίζουν και οι επιλογές τροφίμων που κάνουν για τα ενδιάμεσα γεύματα. Ένα υγιεινό σνακ που θα έχει πάρει το παιδί από το σπίτι μαζί του στο σχολείο μπορεί να το βοηθήσει να αποφύγει την αγορά άλλων «ανθυγιεινών» τροφίμων από τις σχολικές καντίνες, οι οποίες στην πλειονότητά τους δεν προσφέρουν ακόμα πολλές υγιεινές επιλογές για τα παιδιά. Ένα παιδί σχολικής ηλικίας χρειάζεται το «δεκατιανό» για να συμπληρώσει το ημερήσιο συνιστώμενο ποσό θερμίδων και θρεπτικών συστατικών που συνιστώνται για την ηλικία του.
Προσπαθήστε το σνακ να περιέχει τουλάχιστον δύο ομάδες θρεπτικών συστατικών (πρωτεΐνες, λιπαρά, υδατάνθρακες), ώστε να καλύπτει την πείνα του παιδιού μέχρι το μεσημεριανό γεύμα.
Ένα μικρό αλλά ταυτόχρονα θρεπτικό και υγιεινό σνακ μπορεί να περιλαμβάνει:
-γιαουρτάκι χαμηλών λιπαρών (χωρίς ζάχαρη) με φρούτα
-τοστ με τυρί χαμηλών λιπαρών, κάποιο λαχανικό (ντομάτα, μαρούλι) και μαλακή μαργαρίνη μαζί με ένα φρούτο ή χυμό χωρίς προσθήκη ζάχαρης
-λίγο κέικ (φτιαγμένο με μαργαρίνη) και ένα φρούτο ή χυμό χωρίς προσθήκη ζάχαρης
-ξηρούς καρπούς και γιαουρτάκι χαμηλών λιπαρών (χωρίς ζάχαρη)
-φρουτοσαλάτα και κράκερς ολικής αλέσεως
-σπιτική τυρόπιτα και ένα φρούτο ή χυμό χωρίς προσθήκη ζάχαρης
Όταν, λοιπόν, είναι σωστά σχεδιασμένα τα σνακς μπορούν να προάγουν την υγεία, παρέχοντας απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, χωρίς να επιβαρύνουν με πολλές και περιττές θερμίδες τον οργανισμό.
Στεργίου Μαργαρίτα, Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, M.Sc.

Οι ασθένειες και τα βότανα

  • ΑΓΧΟΣ: Ηρεμεί με βασιλικό, θυμάρι, μαντζουράνα.
    ΑΔΥΝΑΜΙΑ (οργανισμού): Δεντρολίβανο, Μαντζουράνα, Φασκόμηλο, Πιπεριές.
    ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΕΣ (εσωτερικές και εξωτερικές): Γλιστρίδα, δάφνη, βάλσαμο, Λουΐζα, απήγανος, αχίλλεα, βίνκα, δίκταμο, πεντάνευρο.
    ΑΙΜΟΡΡΟΪΔΕΣ (ερεθισμός): Δεντρολίβανο, δάφνη, απήγανος, φλόμος, κρεμμύδι, μελιτζάνα.
    ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΔΕΣ: Οι ερεθισμένες από οποιοδήποτε λόγο αμυγδαλές θεραπεύονται με αγριμόνιο, δυόσμο, μέντα, θυμάρι, μαντζουράνα, αγριοτριανταφυλλιά, φασκόμηλο.
    ΑΝΑΙΜΙΑ: Θυμάρι, μελισσόχορτο, δεντρολίβανο, ντομάτα.
    ΑΝΑΠΝΕΥΣΤΙΚΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ: Χαμομήλι, θυμάρι, πανσές.
    ΑΝΤΙΚΑΤΑΡΡΟΙΚΑ: Αγιόκλημα, αχίλλεα, βοράγο, λεβάντα, ονωνίδα, σάλβια, τίλιο, ρίγανη.
    ΑΝΤΙΣΗΠΤΙΚΑ: Καλέντουλα, Αχιλλέα, βίνκα, δίκταμο, λεβάντα, μαντζουράνα, υπερικό, δεντρολίβανο, θυμάρι, τσάι βουνού, χαμομήλι.
    ΑΣΘΜΑ: Αγριμόνιο, Αχιλλέα, βαλεριάνα, βάλσαμο, γαϊδουράγκαθο, δεντρολίβανο, ευκάλυπτος, σαμπούκος, θυμάρι, κρεμμύδι, λεβάντα, μαντζουράνα, μάραθο, μελισσόχορτο, ρίγανη, σέλινο, σκόρδο, τίλιο, χαμομήλι, ύσσωπος.
    ΑΤΟΝΙΑ: Ιδιαίτερα για τη μυϊκή ατονία: Αχιλλέα, λεβάντα, φασκόμηλο, ρίγανη, μάραθος, σκόρδο, δάφνη, κορίανδρος, βασιλικός, δίκταμο.
    ΑΫΠΝΙΑ: Βαλεριάνα, βάλσαμο, βασιλικός, δυόσμος, μέντα, ευκάλυπτος, λεβάντα, Λουΐζα, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, χαμομήλι, δεντρολίβανο.
    ΑΥΤΙΩΝ (πόνοι): Βασιλικός, κολοκυθιά, κρεμμύδι, μελισσόχορτο, μολόχα, σκόρδο, χαμομήλι.
    ΑΦΘΕΣ: Δεντρολίβανο, αγριοτριανταφυλλιά, φασκόμηλο, χαμομήλι.
    ΒΗΧΑΣ: Άσχετα με την αιτία που τον προκαλεί: αγριμόνιο, γλιστρίδα, βαλεριάνα, βασιλικός, γαϊδουράγκαθο, γλυκόριζα, ευκάλυπτος, σαμπούκο, θυμάρι, κρεμμύδι, μαϊντανός, μαντζουράνα, μολόχα, μάραθο, αγριοτριανταφυλλιά, φασκόμηλο, αμάραντο.
    ΓΑΣΤΡΙΤΙΔΕΣ (γενικά): Αγριμόνιο, βασιλικός, χαμομήλι, λουίζα, μολόχα, φασκόμηλο.
    ΓΡΙΠΗ: Δεντρολίβανο, ευκάλυπτος, θυμάρι, κρεμμύδι, λεβάντα, μάραθος, σινάπι, φλαμούρι, σκόρδο.
    ΔΕΡΜΑΤΟΠΑΘΕΙΕΣ (γενικά): Σαμπούκος, κρεμμύδι, λεβάντα, μάραθος, μελισσόχορτο, φασκόμηλο, θυμάρι, Λουΐζα, μαϊντανός, χαμομήλι, πικροδάφνη.
    ΔΙΑΡΡΟΙΕΣ (γενικά): Αγριμόνιο, ευκάλυπτος, κρεμμύδι, Λουΐζα, πατάτα, σκόρδο, σέλινο.
    ΔΥΣΕΝΤΕΡΙΕΣ (γενικά): Αγριμόνιο, βάλσαμο, καρυδιά, καστανιά, ροδιά, σκόρδο, βάλσαμο.
    ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΕΣ: Αγριμόνιο, βασιλικός, σαμπούκος, καρπούζι, καστανιά, σκόρδο, τίλιο, αγριοτριανταφυλλιά, αγγούρι, ντομάτα.
    ΔΥΣΜΗΝΟΡΡΟΙΕΣ: Απήγανος, Αχιλλέα, γαϊδουράγκαθο, δυόσμος, μέντα, θυμάρι, λεβάντα, Λουΐζα, μαϊντανός, μελισσόχορτο, φασκόμηλο, χαμομήλι.
    ΔΥΣΠΕΨΙΑ: Αγριμόνιο, βάλσαμο, βασιλικός, δυόσμος, μέντα, κρεμμύδι, λεβάντα, μαϊντανός, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, σκόρδο, χαμομήλι.
    ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ: Βάλσαμο, κολοκυθιά, ευκάλυπτος, θυμάρι, κρεμμύδι, λεβάντα, πατάτα, χαμομήλι.
    ΕΚΖΕΜΑΤΑ: Δεντρολίβανο, κελέντουλα, λεβάντα, μαϊντανός, φασκόμηλο, χαμομήλι.
    ΕΝΤΟΜΟΑΠΩΘΗΤΙΚΑ: Τεύκριο, βασιλικός.
    ΕΞΑΝΘΗΜΑΤΑ: Αγριμόνιο, γαϊδουράγκαθο, μολόχα, πατάτα.
    ΕΠΙΠΕΦΥΚΙΤΙΔΕΣ (γενικά): Μαϊντανός, καλεντούλα.
    ΖΑΛΑΔΕΣ: Άσχετα με την αιτία που τις προκαλούν: βάλσαμο, βασιλικός, δεντρολίβανο, λεβάντα, μαϊντανός, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, αγριοτριανταφυλλιά, χαμομήλι.
    ΗΛΙΑΣΗ: Σαν πρώτες βοήθειες αφέψημα σαμπούκου.
    ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ: Αγριμόνιο, βαλεριάνα, δεντρολίβανο, θυμάρι, λεβάντα, μαντζουράνα, μελισσόχορτο, τίλιο και χαμομήλι.
    ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ: Βάλσαμο, λεβάντα, αγριοτριανταφυλλιά.
    ΚΑΛΟΙ: Βάλσαμο, καλέντουλα, μολόχα, πατάτα, σκόρδο.
    ΚΟΛΙΚΟΙ (διάφοροι): Απήγανος, βάλσαμο, δυόσμος, καρυδιά, κρεμμύδι, κρόκος, μαντζουράνα, μέντα, μολόχα.
    ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ: Αχιλλέα, σαμπούκο, θυμάρι, κρεμμύδι, μαϊντανός, μαντζουράνα, πατάτα, σινάπι, χαμομήλι.
    ΛΟΞΙΓΚΑΣ: Βαλεριάνα, δυόσμος, μέντα, ρίγανη.
    ΜΑΤΙΩΝ (ερεθισμοί): Καρπούζι, κρόκος, Λουΐζα. μαϊντανός, μάραθο, ραδίκι.
    ΜΕΛΑΝΙΕΣ: Αγριμόνιο, βασιλικός, δεντρολίβανο, θυμάρι, κρεμμύδι, μαϊντανός, μάραθο, μελισσόχορτο, μολόχα, πατάτα, σινάπι.
    ΜΥΤΗΣ (αιμορραγίες): Φλαμουριά.
    ΜΩΛΩΠΕΣ: Αχιλλέα, αθανασία, βιόλα, πιπεριά (κόκκινη), βάλσαμο.
    ΝΑΥΤΙΕΣ: Γαϊδουράγκαθο, κολοκυθιά, λεβάντα, μάραθο, ρίγανη.
    ΟΡΕΚΤΙΚΑ: Αχιλλέα, βασιλικός, θυμάρι, κρεμμύδι, κρόκος, ραδίκι, σκόρδο.
    ΠΛΗΓΕΣ: Μαλακώνουν με βιόλα, βίνκα, καλέντουλα.
    ΠΟΝΟΔΟΝΤΟΙ: Δίκταμος, δυόσμος, σαμπούκος, θυμάρι, καρυδιά, κισσός, κρεμμύδι, λεβάντα, μαντζουράνα, μέντα, ρίγανη, σινάπι, χαμομήλι.
    ΠΡΗΞΙΜΑΤΑ: Αγριμόνιο, μάραθος, μαντζουράνα, πατάτα, ραδίκι, σκόρδο, σινάπι, χαμομήλι, απήγανος.
    ΠΥΡΕΤΟΙ: Αθανασία, βαλεριάνα, δίκταμο, ευκάλυπτος, καρπούζι, καστανιά, Λουΐζα, μαϊντανός, σέλινο, τίλιο, χαμομήλι.
    ΣΤΟΜΑΧΙΚΑ: Αχιλλέα, κολοκυθιά, γαϊδουράγκαθο, δίκταμο, κορίανδρος, Λουΐζα, μιλισσόχορτο, ραδίκι. Συγκεκριμένα για τα έλκη: βάλσαμο, πατάτα, τσουκνίδα και για τις νευρώσεις: χαμομήλι.
    ΤΟΝΩΤΙΚΑ (γενικά του οργανισμού): Βαλεριάνα, απήγανος, σινάπι, χαμομήλι, αθανασία, Αχιλλέα.
    ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΑ ΕΝΤΟΜΩΝ: Αγριμόνιο, δυόσμος, θυμάρι, καρυδιά, κρεμμύδι, λεβάντα, μαϊντανός, μελισσόχορτο, μολόχα, μέντα, σκόρδο, φασκόμηλο.
    ΤΥΜΠΑΝΙΣΜΟΣ κοιλιάς: Βασιλικός, μάραθο, μελισσόχορτο, ρίγανη, σκόρδο, χαμομήλι.
    ΥΠΕΡΚΟΠΩΣΗ Δεντρολίβανο, κρεμμύδι, φασκόμηλο.
    ΥΠΕΡΤΑΣΗ (γενικά): γλιστρίδα, δεντρολίβανο, κρεμμύδι, λεβάντα, μαϊντανός, μελισσόχορτο, σέλινο, σκόρδο.
    ΥΠΟΤΑΣΗ: Δάφνη, θυμάρι, φασκόμηλο.
    ΧΙΟΝΙΣΤΡΕΣ: Γαϊδουράγκαθο, καρυδιά, σέλινο.
    άγχος, αδυνάτισμα, βότανα, βότανα για υγεία, βότανα για υγιή ζωή, διατροφή, Νεύρα, πέψη, πονοκέφαλος, στρες, Τονωτικό, υγεία, άρθρα
  • Τα βότανα βοηθούν με μεγάλη επιτυχία στην καταπολέμηση του άγχους.
    Το άγχος είναι μια κατάσταση ψυχοσωματική κατάσταση, η οποία εν δυνάμει προκαλεί σωματικές ή ψυχικές αντιδράσεις του οργανισμού μας που μακροπρόθεσμα αποβαίνουν βλαβερές για την υγεία.
    Το άγχος μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες ψυχοσωματικές συνέπειες διότι προκαλεί τη κινητοποίηση του συμπαθητικού αυτόνομου νευρικού συστήματος και την έκκριση κάποιων ορμονών, όπως η κορτιζόλη, η νορεπινεφρίνη και η επινεφρίνη.
    Οι ορμόνες αυτές είναι ο φυσικός τρόπος άμυνας που έχει ο οργανισμός μας, για να μας θέτει σε εγρήγορση όταν ανιχνευτεί κάποιος κίνδυνος, ένα κληροδότημα από την εποχή που το ανθρώπινο είδος μαχόταν καθημερινά για την ίδια του την ζωή.
    Η αδυναμία του ανθρώπου να ανταπεξέλθει στις υπέρ - αυξημένες υποχρεώσεις που απορρέουν από τον τρόπο ζωής και εργασίας στην σημερινή κοινωνία, τον οδηγεί στην εμφάνιση άγχους και στην αναίτια υπερέκκριση των προαναφερθέντων ορμονών, οι οποίες αλληλεπιδρούν με το νευρικό μας σύστημα, φθείροντας και άλλα οργανικά συστήματα, όπως το ανοσοποιητικό.
    Οι συνήθεις εκδηλώσεις σωματικά του άγχους περιλαμβάνουν ταχυκαρδίες, εξάντληση, αϋπνία, ημικρανίες και γαστρεντερικές διαταραχές.
    Εκτός από τις μεθόδους καταστολής του άγχους όπως τεχνικές χαλάρωσης και αυτοσυγκέντρωσης, γιόγκα κλπ, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε βότανα για το άγχος.
    Τα βότανα για το άγχος τα βρίσκουμε σε μορφή αιθέριων ελαίων και πιο συχνά ως αφεψήματα.

    Βότανα για το άγχος

    Βασιλικός : Βράζουμε αποξηραμένο βασιλικό για πέντε λεπτά και έχουμε ένα ευεργετικό αφέψημα κατά του άγχους.
    Βαλεριάνα : ένα βότανο με ιδιαίτερα διαδεδομένες ηρεμιστικές και σπασμολυτικές ιδιότητες, έχει τονωτική δράση στο νευρικό σύστημα και χρησιμοποιείται με πολύ καλά αποτελέσματα και στην αντιμετώπιση της αϋπνίας.
    Μαντζουράνα : αφέψημα από τα φύλλα της 1-2 φορές την μέρα.
    Χαμομήλι : έχει ήπιες ηρεμιστικές ιδιότητες. Βράζουμε το χαμομήλι και το αφήνουμε για 9 λεπτά πριν το σουρώσουμε
    Βάλσαμο : χρησιμοποιείται εκτενώς στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης και μάλιστα με καλά αποτελέσματα αναφέρουν έρευνες. Έχει ηρεμιστικές και αναλγητικές ιδιότητες και ανακουφίζει πολλά από τα συμπτώματα του άγχους. ΔΕΝ πρέπει να χρησιμοποιείται από γυναίκες που λαμβάνουν αντισυλληπτικά ή από ανθρώπους που λαμβάνουν θεραπεία με κυκλοσπορίνες ή που πάσχουν από νόσο του ήπατος.
    Η φύση μας έχει δώσει τα κατάλληλα βότανα για το άγχος τα οποία αν χρησιμοποιηθούν με μετρό έχουν θετικά αποτελέσματα.
    αγχολυτικά βότανα, αγχολυτικό, άγχος, βότανα, Βότανα για το άγχος, βότανα για υγεία, βότανα και θεραπείες, θεραπευτικά βότανα, υγεία
  • Είναι ηρεμιστικό,υπνωτικό και αγχολυτικό φυτό. Διώχνει αϋπνίες, νεύρα, άγχος, ημικρανίες, νευρασθένεια, πονοκέφαλο, καούρες του στομαχιού.
    Αναλυτικά:
    Καταπολεμά την αϋπνία και βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου. Έχει αγχολυτικές και ηρεμιστικές ιδιότητες και κατευνάζει την υπερένταση, τις νευρώσεις, το νευρικό άσθμα, την επιληψία και την ταχυκαρδία. Θεωρείται χρήσιμη σε περιπτώσεις αρθρίτιδας, υπέρτασης, κολικών, ρευματικών πόνων, ημικρανίας, πονόδοντου και δυσμηνόρροιας.
    Προσοχή! Οι μεγάλες δόσεις βαλεριάνας προκαλούν κακοδιαθεσία. Αντενδείκνυται σε γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του θηλασμού καθώς και σε άτομα που πάσχουν από ήπια κατάθλιψη.
    αγχολυτικό, άγχος, Αρθρίτιδα, Αϋπνία, αϋπνίες, βιταμίνες, Βότανα, βότανα, βότανα για υγεία, διατροφή, ημικρανίες, ηρεμιστικό, πονοκέφαλος, υγεία