Τρίτη 3 Ιουλίου 2018

Το μαύρο σκόρδο

Το μαύρο σκόρδο

Αποτέλεσμα εικόνας για μαυρο σκορδο θεσσαλονικη
Η ΠΗΓΗ ΜΑΣ
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε το παραδοσιακό σκόρδο με το λευκό χρώμα και την έντονη γεύση και μυρωδιά που νοστίμιζε τα φαγητά μας. Ένα νέο «είδος» σκόρδου έχει κάνει την εμφάνισή του τα τελευταία χρόνια στην Ασία και δειλά στην χώρα μας και χρησιμοποιείται ήδη με μεγάλη επιτυχία στον χώρο της γαστρονομίας. Είναι το μαύρο σκόρδο!
 Î£Ï‡ÎµÏ„ική εικόνα
Προέλευση και παραγωγή του μαύρου σκόρδου
Η τεχνολογία παρασκευής του προέρχεται από την Ταϊλάνδη και την Κορέα, έχει κατακτήσει την Αμερική ενώ τα τελευταία χρόνια αποκτά πολλούς υποστηρικτές στην Ευρώπη και στην χώρα μας. Εισήχθη στην αγορά των τροφίμων πριν 5 περίπου χρόνια από τους Κορεάτες : το κλασσικό σκόρδο «μαυρίζει» μέσω μιας πολύμηνης διαδικασίας ωριμάνσεως κάτω από αυστηρώς ελεγχόμενη θερμοκρασία και υγρασία, με μια διαδικασία που θυμίζει την φυσική ενζυμική αμαύρωση των σακχάρων των φρούτων και των λαχανικών.
Το μαύρο σκόρδο, εξωτερικά περιβάλλεται από τα χαρακτηριστικά λευκά φύλλα του γνωστού σκόρδου, αλλά  όταν το ξεφλουδίσει κανείς λαμβάνει τον κατάμαυρο βολβό του. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται χαλασμένο, σαπισμένο, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα φυσικό προϊόν, χωρίς προσθήκη χημικών ή συντηρητικών ουσιών που προκύπτει από τη διαδικασία της ζύμωσης του κλασσικού σκόρδου σε υψηλές θερμοκρασίες και κατάλληλη υγρασία, για μήνες.
Γεύση, άρωμα και υφή του μαύρου σκόρδου
Η διαδικασία της ζυμώσεως αποσβένει την «βαριά» μυρωδιά και την δυνατή του γεύση, κάνοντας το μαύρο σκόρδο εύγεστο, χωρίς έντονη μυρουδιά. Τα αρώματα του θυμίζουν αποξηραμένα φρούτα με μια ελαφριά καπνιστή γεύση ενώ παράλληλα αφήνει στο στόμα μια γλυκύτητα. Η υφή του ξεχωρίζει γιατί είναι πιο μαλακή και δίνει την εντύπωση της τσίχλας και όχι του σκληρού ωμού βολβού. Το μαύρο σκόρδο δεν έχει τη δυνατή μυρωδιά του κλασσικού σκόρδου και μπορεί να καταναλωθεί σε μεγάλες ποσότητες χωρίς να αφήσει στον σώμα την χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή!
 Î£Ï‡ÎµÏ„ική εικόνα
Η θρεπτική αξία του μαύρου σκόρδου
Το μαύρο σκόρδο έχει τις ίδιες θρεπτικές και θεραπευτικές ιδιότητες με το λευκό σκόρδο και επιπλέον περιέχει σε μεγαλύτερες ποσότητες :
  • το ενεργό συστατικό του σκόρδου, την αλισίνη γνωστή για τις αντιοξειδωτικές της ιδιότητες. Το μαύρο σκόρδο βρέθηκε ότι έχει διπλάσιες ποσότητες αλισίνης από το κλασσικό σκόρδο.

  • περιέχει την διπλάσια ποσότητα των αντιοξειδωτικών συστατικών του κλασσικού σκόρδου. Αυτό συμβαίνει λόγο της πολύμηνης ζύμωσης του που δημιουργεί την S-ακετυλοκυστεΐνη, ένα φυσικό συστατικό του φρέσκου σκόρδου και παράγωγο του αμινοξέος κυστεΐνη. Βρίσκεται σε πολύ μεγαλύτερες συγκεντρώσεις στο μαύρο σκόρδο και πιστεύεται ότι βοηθά στον έλεγχο της χοληστερόλης  και την ελάττωση του κινδύνου του καρκίνου καθώς και στην απορρόφηση της αλισίνης, την οποία βοηθά να μεταβολιστεί πιο εύκολα.
  • έχει αντιμικροβιακή, αντιβιοτική, αντιφλεγμονώδη και αντιμυκητιασική δράση.
    • βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος.
    • χαμηλώνει την υψηλή αρτηριακή πίεση.
    • ενισχύει  το ανοσοποιητικό σύστημα και βοηθά στην πρόληψη του κρυώματος και της γρίπης.
Σχετική εικόνα
Μαύρο σκόρδο και θερμίδες
Το θερμιδικό περιεχόμενο του σκόρδου αυτού είναι φυσικά αμελητέο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί άνετα στην μαγειρική ακόμα και από άτομα που προσέχουν την διατροφή τους. Θα πρέπει πάλι να τονισθεί ότι όλα τα τρόφιμα που είναι ευεργετικά για την υγεία μας είναι σκόπιμο να χρησιμοποιούνται σε λογικά επίπεδα, στα πλαίσια μιας ισορροπημένης διατροφής.

Τα πλαστικά μπουκάλια εμφιάλωσης νερού: πόσο ασφαλή είναι;

Τα πλαστικά μπουκάλια εμφιάλωσης νερού: πόσο ασφαλή είναι;
Γνωρίζετε ποιους κινδύνους για την υγεία προκαλεί το πλαστικό μπουκάλι του εμφιαλωμένου νερού;
Παρά τις συστάσεις για κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού σε περιοχές όπου το νερό της βρύσης είναι ακατάλληλο για πόση, παρά τις διαβεβαιώσεις ότι το εμφιαλωμένο νερού προέρχεται από πηγές, είναι καθαρό, απαλλαγμένο από μικρόβια και ρύπους, εμπλουτισμένο με μέταλλα και ιχνοστοιχεία και συμβάλει στην ομαλή λειτουργία του οργανισμό, εν τούτοις τα πλαστικά μπουκάλια εμφιάλωσης νερού και πόσιμων προϊόντων είναι δυνατόν να περιέχουν επικίνδυνα μέταλλα και χημικές ουσίες που φυσικά καταλήγουν στον οργανισμό μας μετά την κατανάλωση των προϊόντων.
Από τι κατασκευάζονται τα πλαστικά μπουκάλια εμφιάλωσης;
Στην βιομηχανία τροφίμων, τα πλαστικά μπουκάλια εμφιάλωσης κατασκευάζονται στις περισσότερες περιπτώσεις από το τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο (με την κοινή συντομογραφία ΡΕΤ) : το υλικό αυτό είναι μια πλαστική ρητίνη που  όταν θερμαίνεται ή βρίσκεται σε περιβάλλον με υψηλή θερμοκρασία δωματίου, απελευθερώνει στο εμφιαλωμένο νερό χημικές ουσίες που ονομάζονται BPAs. Αυτές οι χημικές ουσίες που επιστημονικά ονομάζονται Αντιμόνιο και δισφαινόλη Α, περνούν στο εμφιαλωμένο νερό και από εκεί στον οργανισμό μας, συσσωρεύονται στα συστήματα του οργανισμού μας αφού δεν μπορούν να αποδομηθούν και είναι δυνατόν να προκαλέσουν ασθένειες και προβλήματα υγείας.
Σχετική εικόναπλαστικά μπουκάλια εμφιάλωσης
Ποιες ασθένειες προκαλούν τα BPAs;
Το αντιμόνιο Α βρέθηκε να παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη ασθενειών του γαστρεντερικού συστήματος, της καρδιάς αλλά και των πνευμόνων. Άλλες μορφές του αντιμονίου βρέθηκαν να προκαλούν καρκίνο, δεδομένου ότι η ένωση αυτή μπορεί κάτω από ειδικές συνθήκες συγκέντρωσης και θερμοκρασίας του μπουκαλιού να είναι καρκινογόνο. Η δισφαινόλη Α έχει απαγορευτεί για χρήση σε πλαστικά πιάτα που προορίζονται για τα παιδιά και τα βρέφη στις ΗΠΑ λόγω της ικανότητάς της ουσίας αυτής να μιμηθεί τα οιστρογόνα του οργανισμού, προκαλώντας βαριές ορμονικές διαταραχές.
Ασβέστιο και BPAs;
Στα εμφιαλωμένα νερά συχνά προστίθεται ασβέστιο που μπορεί να απορροφηθεί από τον οργανισμό ώστε να ενισχυθούν τα οφέλη του εμφιαλωμένου νερού για την υγεία. Έχει αποδειχθεί όμως ότι η προσθήκη ασβεστίου μπορεί να πυροδοτήσει την απελευθέρωση του αντιμονίου στο πλαστικό μπουκάλι και από εκεί στο νερό που πίνουμε.
Σχετική εικόναπλαστικά μπουκάλια εμφιάλωσης
Θερμοκρασία και BPAs ;
Μια μελέτη που κυκλοφόρησε σε έγκυρο επιστημονικό περιοδικό αποκάλυψε ενδιαφέροντα ευρήματα : Κινέζοι και Αμερικανοί επιστήμονες, διερεύνησαν τις επιπτώσεις διαφόρων θερμοκρασιών στην συγκέντρωση των BPAs  στο εμφιαλωμένο νερό για 16 διαφορετικές μάρκες εμφιαλωμένου νερού σε μια περίοδο τεσσάρων εβδομάδων. Οι θερμοκρασίες αυτές ήταν : στο ψυγείο στους 4 βαθμούς Κελσίου, σε θερμοκρασία δωματίου στους  25 βαθμούς Κελσίου και σε ένα ζεστό όχημα στους 70 βαθμούς Κελσίου. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσο θερμότερο είναι το νερό στο μπουκάλι, τόσο υψηλότερα είναι τα επίπεδα του αντιμονίου και της δισφαινόλης Α. Το εμφιαλωμένο νερό στο ζεστό όχημα ήταν εξαιρετικά μολυσμένο με τοξικές χημικές ουσίες και μέταλλα.
 Διαλέξτε λοιπόν γυάλινα μπουκάλια εμφιαλωμένου  νερού ή αν αυτό δεν είναι εφικτό, μην αφήνεται τα πλαστικά μπουκάλια στον ήλιο ή την ζέστη. Μην ξεχνάτε να τα χρησιμοποιείτε μόνο μια φορά και να τα ανακυκλώνετε τακτικά.

Το κίτρινο καρπούζι

Γνωρίζεται ότι εκτός απο το γνωστό μας κατακόκκινο καρπούζι , υπάρχει και το κίτρινο καρπούζι;
Εξωτερικά θυμίζει το κανονικό κόκκινο καρπούζι αλλα εσωτερικά είναι κατακίτρινο. Η διαφορά στο χρώμα τους προέρχεται απο τις ουσίες που περιέχουν:
Στο κόκκινο καρπούζι κυριαρχεί το λυκοπένιο και στο κίτρινο καρπούζι η καροτίνη.
Αρχικά καλλιεργήθηκε στην Αφρική και κατηγοριοποιούνταν  τόσο ως φρούτο όσο και ως λαχανικό. Τα κίτρινα καρπούζια βοηθάνε στην ενυδάτωση είναι  γλυκά και πλούσια σε θρεπτικά συστατικά. Ο καρπός του κίτρινου καρπουζιού καλλιεργείται σε θερμές περιοχές.
Σχετική εικόνα
Τα κίτρινα καρπούζια προέρχονται απο υβρίδια (είναι δηλαδή γενετικά τροποποιημένα),όπου διασταυρόνωνται διάφορες ποικιλίες για να υπερισχύει το καροτένιο ώστε να δημιουργηθεί η κίτρινη σάρκα).
Σχετική εικόνα
Τα εν λόγω καρπούζια είναι εξίσου γλυκά με τα κόκκινα καρπούζια και έχουν ακόμα χαμηλότερη περιεκτικότητα σακχάρων, ενώ το μεγάλο τους πλεονέκτημα είναι ότι μπορούν να διατηρηθούν χωρίς να σαπίσουν, μέχρι και 2 μήνες!
Έχουν επίσης πολύ λίγες θερμίδες και άρα μπορούν να καταναλωθούν χωρίς ενοχές!

Ψωμί Ντίνκελ :Η Μόδα στο αδυνάτισμα

Αποτέλεσμα εικόνας για ψωμι ντινκελ
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΕΔΩ
Το τελευταίο χρονικό διάστημα γίνεται πολύς λόγος για το αλεύρι και το ψωμί Ντίνκελ. Η αυξημένη προβολή του στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκτόξευσε την παραγωγή και διάθεση του στο εμπόριο, σε τέτοιο βαθμό ώστε ακόμα και ο κάθε μικρός φούρνος της γειτονιάς να διαθέτει στο αγοραστικό κοινό του ψωμί και προϊόντα αρτοσκευάσματος από αλεύρι Ντίνκελ. Πολύ μεγάλες διαστάσεις έχει λάβει  επίσης το λανσάρισμα του ψωμιού αυτού ως κατάλληλο για δίαιτα αδυνατίσματος και μάλιστα συχνά δίνεται η εντύπωση στο αγοραστικό κοινό ότι είναι το ψωμί που αδυνατίζει. Τι είναι το αλεύρι Ντίνκελ; Είναι σκόπιμο να αγοράζουμε ψωμί και προϊόντα φτιαγμένα από αυτήν την πρώτη ύλη; Βοηθά στο αδυνάτισμα;
Σχετική εικόνα
Αλεύρι Ντίνκελ
Το αλεύρι ονομαζόμενο Σπέλτα (Spelt) ή αλλιώς για τους Γερμανούς Ντίνκελ (Dinkel), είναι δημητριακό μέλος της ίδιας οικογένειας με το σιτάρι, αλλά πρόκειται για ένα εξ ολοκλήρου διαφορετικό είδος του (στα λατινικά ως triticum spelta). Πρόκειται για ένα από τα αρχαιότερα επτά σιτάρια που αναφέρονται στη Βίβλο και χρονολογείται περίπου στα 10.000 έτη. Πρωτοκαλλιεργήθηκε στην Περσία και αποτελούσε βασική τροφή για ανθρώπους και ζώα, ενώ σύντομα κατέκλισε την Ευρώπη και τον υπόλοιπο ως τότε γνωστό κόσμο. Στην σημερινή εποχή είναι ευρέως διαδεδομένο στην Γερμανία με την ονομασία Dinkel και στην Ιταλία με την ονομασία Farro και χρησιμοποιείται σε πολλές συνταγές. Στην Ελλάδα το γνωρίσαμε σχετικά πρόσφατα και το συνδέσαμε κυρίως με το αδυνάτισμα, κάτι που σε πολλές περιπτώσεις μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα παραπλανητικό.
Αποτέλεσμα εικόνας για ψωμη ντινκελςΑλεύρι Ντίνκελ
Αλεύρι Ντίνκελ. Τα πλεονεκτήματα του
Στα πλεονεκτήματα του αλευριού  Ντίνκελ μπορούν να συγκαταλεχθούν τα εξής :
  • Η ήπια γεύση του, γενικά ευχάριστη για τον καταναλωτή
  • Η ανώτερη απόδοση του στην καλλιέργεια, η οποία αποδίδεται στη σκληρή εξωτερική φλούδα που προστατεύει τον πυρήνα του. Αντίθετα από το κοινό σιτάρι που αποφλοιώνεται εύκολα, οι κόκκοι του  Ντίνκελ χρειάζονται ειδική επεξεργασία για να αποφλοιωθούν. Η αδιαπέραστη εξωτερική φλούδα τους, επιτρέπει την ανάπτυξη ενός λεπτότερου, ντελικάτου, υδροδιαλυτού πυρήνα μέσα στον οποίο αναπτύσσονται και διατηρούνται βιταμίνες και ιχνοστοιχεία, καθιστώντας το σιτάρι αυτό αποδοτικό στην καλλιέργεια αλλά και πολύ θρεπτικό για την υγεία.
  • Το αλεύρι  Ντίνκελ έχει υψηλή διαλυτότητα στο νερό και έτσι οι θρεπτικές ουσίες απορροφώνται εύκολα από τον ανθρώπινο οργανισμό. Η ιδιότητα του αυτή, δίνει στα αρτοσκευάσματα που παρασκευάζονται από το αλεύρι αυτό την αίσθηση μιας γεμάτης, συμπαγούς δομής.
  • Το σκληρό περίβλημα του κόκκου προστατεύει το σιτάρι από τους ρύπους και τα έντομα του περιβάλλοντος, ενώ λειτουργεί σαν προστατευτικό φράγμα που συντελεί στην διατήρηση των θρεπτικών ουσιών στον πυρήνα του.
  • Στο αλεύρι  Ντίνκελ περιέχεται μια ομάδα υδατανθράκων, οι μυκο-πολυσακχαρίτες, οι οποίοι αποτελούν έναν σημαντικό αντιπηκτικό παράγοντα και αποτελούν ενισχυτικό του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού.
  • Αποτελεί άμεση πηγή φυτικών ινών και περιέχει έχει σημαντικά ποσά  υδατοδιαλυτών βιταμινών.
  • Η περιεκτικότητα του σε πρωτεΐνη, είναι από 10 έως 25% μεγαλύτερη σε σχέση τις υπόλοιπες ποικιλίες του σιταριού. Η περιεκτικότητα αυτή κυμαίνεται ανάλογα με την καλλιέργεια, τις συνθήκες του περιβάλλοντος αλλά και την εποχή συγκομιδής του.
  • Περιέχει σημαντικά ποσοστά σιδήρου, μαγνησίου, ψευδαργύρου καθώς και ωφέλιμων λιπαρών οξέων.
Ψωμί Ντίνκελ και θερμίδεςΨωμί Ντίνκελ και θερμίδες
Ψωμί Ντίνκελ και θερμίδες
Το ψωμί Ντίνκελ έχει και αυτό θερμίδες και παρότι είναι εξίσου θρεπτικό για την υγεία όπως άλλωστε και τα υπόλοιπα αρτοσκευάσματα που παρασκευάζονται από αλλά είδη δημητριακών ή διαφορετικά είδη σιταριού, θα πρέπει να καταναλώνονται με προσοχή από τα άτομα που κάνουν δίαιτα. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στα 100 γραμμάρια βιολογικού αλευριού Ντίνκελ  περιέχονται:
Ψωμί Ντίνκελ και θερμίδες
Μια λοιπόν φέτα ψωμί που παρασκευάζεται από αλεύρι Ντίνκελ, έχει περίπου 80-90 θερμίδες και πρέπει να καταναλώνεται με ιδιαίτερη προσοχή από τα άτομα που προσέχουν το διαιτολόγιο τους. Μην σας παραπλανά το γεγονός ότι τα συγκεκριμένο ψωμί είναι πιο ελαφρύ στην πέψη ή πιο μικρό στην όψη. Στην πραγματικότητα έχει τις ίδιες θερμίδες με το ψωμί από αλεύρι σίτου ή σίκαλης ή κριθαριού ή καλαμποκιού ή άλλου είδους δημητριακού. Ακόμα και αν πρόκειται για Ντίνκελ ολικής άλεσης.
Αλεύρι ντίνκελ
Αλεύρι Ντίνκελ και γλουτένη
Το αλεύρι έχει και αυτό υψηλά ποσοστά γλουτένης, όπως και τα υπόλοιπα είδη σιταριού. Για τον λόγο αυτό, οι πάσχοντες από την πάθηση που σχετίζεται με την δυσανοχή στην γλουτένη, την λεγομένη κοιλιοκάκη, πρέπει να αποφεύγουν την κατανάλωση του αλευριού Ντίνκελ.
Πηγές:
  1. Αντωνία Τριχοπούλου: «ΠΙΝΑΚΕΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΦΑΓΗΤΩΝ», 3η έκδοση, εργαστήριο υγιεινής και επιδημιολογίας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (επιστημονικές εκδόσεις Παρισιανού, Αθήνα

Τυρί και σωστή συντήρηση στο ψυγείο

Σχετική εικόνα
ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ
Τυρί και σωστή συντήρηση στο ψυγείο
Γνωρίζετε ποιος είναι σωστός τρόπος συντήρησης των τυριών στο ψυγείο;
Πρόκειται για ένα τρόφιμο άρρηκτα συνδεδεμένο με την Ελληνική γαστρονομία, κυριαρχεί στην Ελληνική διατροφή και διατηρεί ως σήμερα αναλλοίωτα πολλά στοιχεία από την παράδοση. Οι Έλληνες έρχονται πρώτοι σε κατανάλωση τυριού στην Ευρώπη χάρη στην μακρά και διαρκώς εξελίξιμη πορεία της χώρας μας στην τυροκομία. Η ποικιλία των τυριών στον Ελληνικό χώρο είναι εντυπωσιακή, σχεδόν κάθε περιοχή παρασκευάζει τα δικά της τυριά, τα περισσότερα εκ των οποίων διατηρούν έναν ιδιαίτερο γευστικό χαρακτήρα.
Αποτέλεσμα εικόνας για διαφορα τυρια σε πλατω
Η θρεπτική αξία του τυριού
Το τυρί είναι έδεσμα υψηλής διατροφικής αξίας, ακριβώς επειδή διαθέτει :
  • Μεγάλη ποσότητα βιταμινών Α, D, βιταμίνες του συμπλέγματος B.
  • Σημαντικές ποσότητες ιχνοστοιχείων όπως ο ψευδάργυρος και ο φώσφορος.
  • Εξασφαλίζει για τον ανθρώπινο οργανισμό σημαντική ποσότητα ασβεστίου.
  • Περίπου 100 γρ. τυριού την ημέρα καλύπτουν το 50% των ημερησίων αναγκών του ανθρώπου σε καλής ποιότητας πρωτεΐνες.
  • Τα 100 γραμμάρια τυριού αποδίδουν 250 θερμίδες.
Τυρί και σωστή συντήρηση στο ψυγείο
Το τυρί είναι εξαιρετικά ευαίσθητο τρόφιμο και για τον λόγο αυτό θα πρέπει να συντηρείται σωστά ώστε να διατηρεί αναλλοίωτα τα οργανοληπτικά του χαρακτηριστικά. Για να διατηρηθεί σωστά το τυρί καλό είναι να :
  • Σε γενικές γραμμές είναι καλό να θυμόμαστε ότι τα σκληρά τυριά είναι πιο ανθεκτικά από τα λευκά, τα μαλακά ή τα υγρά τυριά.
    Τοποθετούμε το σκεύος με το τυρί στα κατώτερα ράφια του ψυγείου μας, εκεί όπου η θερμοκρασία παραμένει σχετικά σταθερή χωρίς πολλές διακυμάνσεις που θα μπορούσαν να το αλλοιώσουν.
  • Για να διατηρήσουμε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα τα τυριά στο ψυγείο είναι καλό να τα τοποθετούμε σε πλαστικά δοχεία ή στο χαρτί τους, καλά κλεισμένα.
  • Για να μην πάρουν μυρωδιά από άλλα τρόφιμα είναι σκόπιμο να τα βάζουμε σε αεροστεγή δοχεία συντήρησης.
  • Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν είναι όλα τα τυριά κατάλληλα για να διατηρηθούν σε άλμη. Αν πρόκειται για τυριά άλμης ή για φέτα δοχείου, τότε πρέπει να τα τοποθετούμε σε πλαστικό αεροστεγές δοχείο μαζί με την άλμη τους.
  • Είναι επίσης σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα τυριά δεν καταψύχονται γιατί χάνουν την γεύση τους.
  • Αν τοποθετήσουμε μπαχαρικά, λάδι ή μυρωδικά πάνω στα τυριά, τότε ενδέχεται τα υλικά αυτά να ταγγίσουν ή να αλλοιωθούν, χαλώντας την γεύση του τυριού.
  • Ορισμένα τυριά φέρουν περίβλημα (περικάλυμμα) από την παρασκευή τους που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι βρώσιμο ενώ σε άλλες όχι (π.χ κερί). Είναι σκόπιμο να αφαιρούμε το περικάλυμμα την στιγμή που θα καταναλώσουμε το τυρί και όχι νωρίτερα.
  • Αν το τυρί έχει μουχλιάσει ελαφρά είναι ακατάλληλο για κατανάλωση και δεν είναι σκόπιμο να αφαιρούμε την μούχλα για να το καταναλώσουμε. Η οσμή και η γεύση του θα έχουν σίγουρα αλλοιωθεί.
  • Απολαμβάνουμε το τυρί μας βγάζοντας το από το ψυγείο λίγο πριν το καταναλώσουμε και ξανατοποθετώντας το εκεί αμέσως μετά την χρήση του
τυρί
Πηγές :
  • 1. Ε. Τζουβάρα – Καραγιάννη : «Σύσταση, χημική ανάλυση και προδιαγραφές βασικών τροφίμων», Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, (Ιωάννινα 2000).
  • 2. Αντωνία Τριχοπούλου: «ΠΙΝΑΚΕΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΤΡΟΦΙΜΩΝ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΦΑΓΗΤΩΝ», 3η έκδοση, εργαστήριο υγιεινής και επιδημιολογίας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (επιστημονικές εκδόσεις Παρισιανού, Αθήνα